در قالب برآورد 2/91 ميليون نفري جمعيت كشور در سال 1400 كه يكي از فرضيههاي مورد قبول در مطالعات جمعيتي به شمار ميرود، شمار جمعيت ايران در سال 1385 به 25/72 ميليون نفر (87/36 ميليون مرد و 38/35 ميليون زن) بالغ خواهد شد. از اين تعداد، 64/46 ميليون نفر - شامل 02/24 ميليون مرد و 62/22 ميليون زن - ساكن نقاط شهري (شامل تعداد شهرهاي كشور كه از 614 شهر در سال 1375 به 1015 شهر افزايش يافته است) و 61/25 ميليون نفر - شامل 86/12 ميليون مرد و 76/12 ميليون زن - ساكن نقاط روستايي خواهند بود. البته بخش قابلملاحظهاي از گروه دوم را ساكنان نقاط پيراموني شهرهاي بزرگ تشكيل ميدهند كه نه شهري به شمار ميروند، نه روستايي. گفتني است، ارقام ياد شده از دادههاي رسمي سازمانهاي آمارگيري بالاتر است كه دليل آن از يك سو، كمشماري ترديدناپذير خارجيان مقيم كشور به ويژه افغانها و از سوي ديگر، كمشماري احتمالي افراد برخي از گروههاي سني در سرشماري سال 1375 است كه در ارزيابيهاي اوليه به حدود 2/1 ميليون نفر بالغ ميشوند.